وقتی دلت خسته شد دیگه خنده
معنایی نداره فقط می خندی... تا
دیگران غم آشیانه کرده در چشمانت
را نبینند... وقتی دلت خسته شد دیگر حتی
اشک های شبانه آرامت نمی کنند... وقتی دلت خسته شد
فقط گریه می کنی... چون به گریه عادت کرده ای
ودیگر هیچ چیز آرامت نمی کند..... جز
دل بریدن.... ورفتن
دلمان خوش است.... که مینویسیم
و دیگران می خوانند و عده ای می گویند
آه چه زیبا.... وبعضی اشک می ریزند
و بعضی می خندند.... دلمان خوش است به لذت های کوتاه
به دروغ هایی که از راست بودن قشنگترند
به اینکه کسی برایمان دل بسوزاند... یا کسی
عاشقمان شود.... با شاخه گلی دل می بندیم
و با جمله ای دل می کنیم.... دلمان خوش می شود
به برآوردن خواهشی... و چشیدن لذتی
و وقتی چیزی مطابق میل ما نبود... چقدر
راحت لگد می زنیم.... و چه ساده
می شکنیم همه چیز را