|
پادشاهان به غلط ياد گدا نيز كنند |
|
|
پروردگارا...
من درکلبه فقیرانه خودچیزی دارم که تودرعرش کبریایی خودنداری من چون تویی دارم وتوچون خودی نداری... امام سجاد(ع)
+
تاريخ چهارشنبه چهاردهم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 0:26 نويسنده EVELET
|
نه من دیگربه روی ناکسان هرگزنمیخندم
دگرپیمان عشق جاودانی
باشمامعروفه های پست هرجایی نمیبندم.... کارو
+
تاريخ سه شنبه سیزدهم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 12:54 نويسنده EVELET
|
تنهایم مثل آن مسجد بین راهی …
+
تاريخ چهارشنبه سیزدهم آبان ۱۳۹۴ساعت 8:26 نويسنده EVELET
|
اول نوشت۱:سلام ... اول نوشت۲:اگه دیربه دیرمیام ببخشین .. اول نوشت ۳:این شعرفقط وفقط به خاطرنگین خانوم که خیلی عزیزهستن برام تواین وبلاگ قرارمیگیره. اول نوشت۴:راستش اومدم یه سروسامونی به این وبلاگ بدم ..بعضی ازدوستان واقعا کم لطفی میکنن من برا آپم همه روخبرمیکنم وهرکیم آپ میکنه خبرم میکنه میرم ولی بعضی ازدوستان ...نمیدونم چی بگم نمیدونم چراکم لطفن.بالاخره هرکی کلی زحمت میکشه تاآپ کنه.. باعرض معذرت تا آپ بعدی هرکسی بهم سرنزنه لینکش حذف میشه... داداش کوچیکتون سیاوش
یک شبی مجنون نمازش را شکست بــی وضــــو در کوچـــه لیلا نشســـت
پی نوشت۱:ازهمه ی دوستای گلی که همیشه کنارمم ممنونم .. پی نوشت۲:ببخشین دیرآپ میکنم..
+
تاريخ یکشنبه بیست و چهارم مهر ۱۳۹۰ساعت 21:38 نويسنده EVELET
|
اول نوشت۱:سلام به همه ی دوستای گلم.ببخشیدمن دیرآپ میکنم یه مدت نبودم.ازهمه دوستایی که تنهام نذاشتن ممنونم.
اول نوشت۲:خدایی یاتاتهش بخونین این پست ویاکلانخونین.نظراتتون برام مهمه...راجع به خودمطلب نظربدین. فلک کور است دل شوریده در شور است صدای خنده و آواز می آید ز کوی دلبرم امشب صدای ساز می آید دلم بی وقفه می لرزد نمی دانم چرا تنگ است و می ترسد قدم لرزان به سوی کوچه می آیم و با خود زیر لب آهسته می گویم خدا یا ترس من از چیست ؟ عروس جشن امشب کیست ؟
صدای همهمه با ورود شیخ عاقد می شود خاموش صدای شیخ می آید وکیلم من ؟ جوابم ده وکیلم من ؟ صدای آشنایی بله می گوید و مردم یک صدا با هم مبارک باد می گویند . خدای من صدای دوست صدای آشنای اوست ! دلم در سینه می لرزد، برای مدتی ساکت، برای مدتی خاموش و ناگه نعره ام در کوچه می پیچد مبارک نیست مبارک نیست نگار من عروس جشن امشب نیست بگوییدم دروغ است . آنچه بشنیدم دروغ است آنچه فهمیدم دروغ است ولی افسوس صدای نعره ام در ساز می میرد و داماد سر خوش از نگارم بوسه می گیرد . فلک کور است، زمین و آسمان کور است . خدای من چه کس می گوید این سان ساکت و آرام بنشینی ؟ چه کس می گوید این سان بی تفاوت بر لب این بام بنشینی ؟ اگر مردم نمی دانند تو که نادیده می دانی همین دختر که امشب بله می گوید عروس ماست عروسی را که امشب ره به سوی حجله می پوید قسم می خورد عروس ماست عروس حجله گاه ماست چه شد آن عهد و پیمانش ؟ کجا رفت آن قسم هایش ؟ به یعنی عهد و پیمان هیچ وفا و عشق و ایمان هیچ قسم ها ، اشکها ، حتی خدا هم هیچ ؟ عجب دارم چرا یا رب تو خاموشی ؟ چرا در خود نمی جوشی ؟ گمان دارم تو هم با نو عروس خویش گرم عشرت و نوشی ! گرنه کسی این صحنه را می بیند و خاموش می ماند ؟ من امشب از خودم از تو از این دنیا که هیچش اعتباری نیست ، بیزارم . من امشب سخت بیمارم ، رفیقان باده بردارید و بر بالین این بیمار بگذارید شما آخر نمی دانید عروسی را به حجله می رانید که تا دیروز نگارم بود بهارم بود و در آغوشم قرارم بود . نمی دانم چرا این آسمان امشب نمی بارد برای گریه کردن یک بهانه لازم است این هم بهانه پس چه می خواهد ؟ چرا مردم ره آن خانه را با شوق می پویند ؟ در آن خانه به جز نفرت چه می جویند ؟ بمیرند آن کسانی که امشب یک صدا با هم مبارک باد می گویند . به عشق و عاشقی سوگند که امشب را مبارک نیست فلک کور است ، دلم ویران و رنجور است . نگارم شاد و خندان است درون حجله گاه بوسه باران است به دامادش بگویید نو عروسش با کسی هم عهد و پیمان است کارو پی نوشت:این شعر به درخواست یکی ازدوستام تو وبلاگ قرارگرفت.
+
تاريخ دوشنبه چهاردهم شهریور ۱۳۹۰ساعت 17:22 نويسنده EVELET
|
گل سرخی به اودادم گل زردی به من داد. برای یک لحظه ی ناتمام قلبم ازطپش افتاد. باتعجب پرسیدم:مگرازمن متنفری ؟؟؟!!!! گفت نه !باورکن نه!ولی چون توراواقعاعاشقانه دوست می دارم، نمیخواهم پس ازآن که کام ازمن گرفتی،برای پیداکردن گلی زرد زحمتی هموارکنی!!!!
کارو
+
تاريخ سه شنبه یازدهم مرداد ۱۳۹۰ساعت 16:22 نويسنده EVELET
|
من تمناکردم که توبامن باشی. توبه من گفتی:هرگز هرگز (پاسخی سخت ودرشت) ومراغصه این هرگز......
+
تاريخ یکشنبه بیست و نهم خرداد ۱۳۹۰ساعت 22:28 نويسنده EVELET
|
درون معبدهستی بشردرگوشه ی محراب خواهش های جان افروز نشسته درپی سجاده ی صدنقش حسرت های هستی سوز به دستش خوشه ی پربارتسبیح تمناهای رنگارنگ نگاهی می کندسوی خدا_ازآرزولبریز_ به زاری ازته دل یک" دلم می خواست" می گوید شب وروزش" دریغ" رفته و"ای کاش" آینده است. من امشب هفت شهرآرزوهایم چراغانی است. زمین وآسمانم نورباران است. جهان درخواب تنهامن دراین معبددراین محراب: دلم می خواست بندازپای جانم باز می کردند که من تاروی بام ابرها،پروازمی کردم، ازآن جاباکمندکهکشان،تاآستان عرش می رفتم. درآن درگاه دردخویش رافریاد می کردم! که کاخ صدستون کبریالرزد! مگریک شب،ازاین شبهای بی فرجام زیک فریادبی هنگام به روی پرنیان آسمان هاخواب درچشم خدالرزد! دلم می خواست دنیارنگ دیگربود خدابابنده هایش مهربان تربود ازاین بیچاره مردم یادمی فرمود دلم می خواست دست مرگ راازدامن امیدماکوتاه می کردند. دراین دنیای بی آغازوبی پایان دراین صحرا،که جزگردوغبارازمانمی ماند خدازین تلخ کامی های بی هنگام بس می کرد! نمی گویم پرستوی زمان رادرقفس می کرد! نمی گویم به هرکس بخت وعمرجاودان می داد! نمی گویم به هرکس عیش ونوش رایگان می داد! همین ده روزهستی راامان می داد! دلش راناله ی سیه روزان تکان می داد! دلم می خواست عشقم رانمی کشتند صفای آرزویم راکه چون خورشیدتابان بود می دیدند چنین ازشاخسارهستی ام آسان نمی چیدند گل عشقی چنان شاداب راپرپرنمی کردند دلم می خواست یک باردگراوراکنارخویش می دیدم به یاداولین دیداردرچشم سیاهش خیره می ماندم دلم یک باردیگرهمچودیدارنخستین پیش پایش دست وپامی زد... دلم می خواست سقف معبد هستی فروریزد به روی بام ها ناقوس آزادی صدامی کرد مگو" این آرزوخام است" مگو"روح بشرهمواره سرگردان وناکام است" اگراین کهکشان ازهم نمی پاشد وگراین آسمان درهم نمی ریزد بیاتاما"فلک راسقف بشکافیم وطرحی نودراندازیم" به شادی"گل برافشانیم ومی درساغراندازیم" فریدون مشیری
سلام به همه دوستای مهربون وباوفا. چندوقتی آپ نمیکردم چون حوصلشونداشتم ولی اینجابایدازچندتاازبچه هاتشکرکنم که بهم سرمی زدن تامن احساس تنهایی نکنم وتشویقم میکردن آپ کنم. این شعربه نظرمن یکی ازبهترین های استادمشیری هستش. شمااگه میتونستین یه آرزوداشته باشین ازخداچه چیزی درخواست میکردین.؟؟دلم میخواست...
+
تاريخ شنبه هفتم خرداد ۱۳۹۰ساعت 22:26 نويسنده EVELET
|
شب تابستان بود.همه خوابیده به بام،بام هاباپشه بندمثل کشتی می ماند.آسمان چون هرشب روشن بود.مادرپیرمن هرشب می گفت قصه ی زیبایی ودرآن شب پرسید:بچه هاقصه ی چی؟!!قصه ی دخترماه؟؟؟همه گفتندبگو... مادرپیرمن آن شب میگفت:
آسمان بودوزمین ودگرهیچ نبود.ماه وخورشیدعروسی کردند وکسوف زفاف آنهاست.آن دورادادخدا دست به دست.ابرهاحجله آنهاگشتندوسپس باریدندبه زمین همچون برف که نیفتدبه زمین چشم عروس وزمستان آمد. روزهارفت وسپس دخترماه به دنیاآمد.سبزه هاروئیدند،زندگی شدپیداوبه فرمان خدانام آن روزنهادندبهار... ماه وخورشیدوزمین دورشدند وجدایی ازهمان دوران شدآغاز. جای یک کوه بلندکه سیه چادرکولی هابودپسری عاشق شد.عاشق دخترماه.گریه هاکرد واین دریاهاحاصل گریه اوست. یک شبی رفت به کوه،روبه معشوقه خودکردوبگفت: ای همه پیکرنورمن تورامیخواهم.توازآن روزنخست متعلق به منی.من تورامیخواهم.دخترماه به آن کولی گفت: توهم ازآن منی.من تورامیخواهم.پس بیااین بالا،وعده ی وصل من وتواینجاست. بچه هاپرسیدند:رفت بالا؟؟آری؟؟!! مادرگفت:نه...پسرک بال نداشت،پسرک قدرت پروازنداشت. چاره امااین بودپرشی ازسرکوه وچنین کردشبی. درشبی چون امشب دخترماه به کالسکه ی ابرکندآهسته فرود.تابه آنجایی که به اووعده ای بود. تاجی ازگل به سردخترماه وبه اوگفت بیا.کوه میخواست بگویدکه نرو،دخترماه به اوگفت بیا. درتنش قدرت پروازدمید،ازسرکوه پرید.اماپرپروازش راسنگهای ته دره درید.دخترماه به کالسکه نشست وبه بالاهارفت.وازآن روزهمه کولی هادربه درکوه به کوه درپی اش میگردندونمی یابندش. ودگرهیچ کسی قصه پسرکولی راازیادنبردواوبامرگ خویش به دخترماه باعشق رسید.... بچه ها خوابیدند،مادرم ساکت شد.همه خاموش شدند شب تابستان بود.همه خوابیده به بام.بام هاباپشه بندمثل کشتی می ماند. وتورامی دیدم که برون آمده ازهاله ماه وفرودآمدی ازقله ی نورباهمان تاج گل دخترماه....
+
تاريخ سه شنبه بیست و هفتم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 23:52 نويسنده EVELET
|
خواستم تا بار دیگر چیزی بنویسم دوستی باهرکه کردم خصم مادرزادشد آشیان هرجاگزیدم لانه صیادشد سلام دوستای گلم...تواین دنیای سرد،تواین دنیای سنگی که کسی به فکرکسی نیست به نظرشمامیشه باکسی دوست بود؟تواین دنیایی که به نزدیک ترین دوستت نمیتونی اعتمادکنی میشه واژه دوست روبرای کسی به کاربرد....؟؟؟
+
تاريخ شنبه بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 19:59 نويسنده EVELET
|
عشق چیزی است که: بیشترازهرچیزداشتنش رادوست میداریم وبیشترازهرچیزدادنش رادوست میداریم وهیچ کس درنمی یابد که عشق همان چیزی است که همواره داده می شودوپذیرفته نمیشود..... جبران خلیل جبران
+
تاريخ پنجشنبه بیست و دوم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 19:37 نويسنده EVELET
|
دکتر علی شریعتی
+
تاريخ چهارشنبه بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 23:37 نويسنده EVELET
|
خدایا کفر نمی‌گویم، کارو
+
تاريخ چهارشنبه بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 0:14 نويسنده EVELET
|
وه!زمستان بود شاخه بی برگ وجوانه بی بهاران بود.لیک زیبابود پرازمرواریدباران بود چون غروب هرروزمی آمد،روبه رویم چشم بادوپنجره،قاب چشمی مست وروشن بود خیره درمن بود جام آتشگون چودرجانم شرارشعله می افروخت چشم من ازآفتاب چشم اومی سوخت گفتگوهرگزاشارت بود...هراشارت یک حکایت بود روزهارفت وبهاران شد...شاخه برگ آورد،سایه گسترشد،حصاری شد کم کم اودرپشت دیواری بسته وسبزگم شد..... قصه هامان ماند حرف هامان ماند کاش تااومی بود،من می بودم،زمستان بود.... بی بهاران هرغروب من بهاران بود....!!! برف وخیلی دوست دارم.تنهایی قدم زدن زیربرف....وای.........
+
تاريخ شنبه هفدهم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 5:7 نويسنده EVELET
|
برسرگورکشیشی درکلیسای"وست مینستر"نوشته شده است: کودک که بودم میخواستم دنیاراتغییردهم.بزرگترکه شدم فهمیدم دنیاخیلی بزرگ است ومن بایدانگلستان راتغییردهم. بعدهاانگلستان راهم بزرگ دیدم وتصمیم گرفتم شهرم راتغییردهم درسالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام رامتحول سازم واینک که درآستانه مرگ هستم میفهمم: اگرروزاول خودراتغییرداده بودم شایدمیتوانستم دنیاراهم تغییردهم....
+
تاريخ شنبه هفدهم اردیبهشت ۱۳۹۰ساعت 2:34 نويسنده EVELET
|
|
BLOGARCHIVE POSTS ARCHIVE هفته دوم آبان ۱۳۹۴ هفته چهارم مهر ۱۳۹۰ هفته دوم شهریور ۱۳۹۰ هفته دوم مرداد ۱۳۹۰ هفته چهارم خرداد ۱۳۹۰ هفته اوّل خرداد ۱۳۹۰ هفته چهارم اردیبهشت ۱۳۹۰ هفته سوم اردیبهشت ۱۳۹۰ هفته دوم اردیبهشت ۱۳۹۰ هفته چهارم فروردین ۱۳۹۰ LINKS
کلبه تنهایی |