کوتاه بود لحظه ماندنت اما...

شده تا حالا دلت همچین بگیره که ندونی به کجا پناه ببری؟

شده تا حالا همه وجودت اشک بشه؟

شده تا حالا دوست داشته باشی یه ثانیه دیگه هم نفس نکشی؟

شده تا حالا دنیا به این بزرگی بشه برات قفس؟

شده تا حالا تا اعماق وجودت بخوای داد بزنی؟

شده تا حالا با تمام احساست از زندگی بدت بیاد؟

شده تا حالا نتونی به کسی اعتماد کنی؟

شده تا حالا همچین کم بیاری که مرگتو از خدا بخوای؟

شده تا حالا از اونی که دوسش داری بخوای بگذری؟

شده تا حالا اسم مرگ برات زیبا بشه طوری که همون موقع تمام نیازت مرگ باشه؟

شده تا حالا؟اه...بسه...!دیگه خسته شدم از این شده ها از این همه تکرار.راسته تکرار تا ابدیت...

چرا بعضی وقتا خدا به ما میرسه خوابش میگیره؟

نمیخوام به خودم اجازه بدم کفر بگم

اما خدا به خدا گریه خودت بسه

بذار منم بفهمم زندگی یعنی چه؟

بذار بفهمم خوشبختی خندیدن واقعی یعنی چه؟

من خسته ام،خسته از این همه خنده های ظاهری

خسته از اینکه همه رو بخندونم اما خودم هیچ

امشب دلم خیلی گرفته آنقدر که فکر کنم صدامو خدا تا عرش شنید

اما نمیدونم جواب منو میده یا نه؟دیگه از تنهایی داره گریم میگیره

ولی خسته ام!